Güz

    Çiçegin rengi soldu, bitti sarkisi kusun. 
    Yol tenha, dal mecâlsiz, su durgun. 
    Tabut yapilan tahta, ev ev tasinan odun. 
    Bahar, ümit yerine, ey kis, içimde korkun! 

    Allahim! kararmasa su gögün... 
    Dal senin, agaç senin, döktügün 
    Yapraklarla, mevsimlerle, gün gün. 
    Geçip gidisi ömrün... 

    Ziya Osman Saba