Bir papatya tarlasi dusun.. Ilkbahar ayi.. Ve sen onun yanindan gecen yolda yuruyorsun ve o papatya tarlasinda bir papatya dikkatini çeker.. Binlercesinden birisidir ama sen onun yanina gidersin.. Onda seni çeken bir seyler vardir.. O papatyayi oldugu yerden koparirsin..  Sadece senin olsun istersin..Sadece senin..

Ölecegini dusunmeden ve gidersin o tarladan..Içindeki siddetin durduramadigi bir  bencillik ama bir o kadar guzel ve hapsedici. iste bu TUTKU...

Yine o tarlanin kenarindaki yolda yuruyosundur.. Yine milyonlarcasi arasinda bir tanesi seni ceker.. Yaklasirsin yanina.. Yanina gidersin o papatyanin.. Gozlerin baskasini gormez olur o an.
Onun için herseyi yapmak istersin.. Dokunmak istersin.. Dokunamazsin, orda onunla ölmek istersin. Ama birden hafif bir ruzgar eser ve bir baska guzel cicek kokusu gelir burnuna.. Dayanamazsin onun
kokusuna.. Unutturur herseyi bir anda ve o kokunun geldigi yone gidersin..
O papatya orda kalmistir... Yureginin bir kenarinda.. Paylasilmamistir bir çok sey.. Unutulmaz belki ama geri de donulmez ona.. iste bu ASK...

Yine o yoldasin... Papatya tarlasinin yanindan gecen.. Ve yine bir papatya ... Milyonlarcasinin içinde seni ceker.. Gidersin yanina.. Orada kalakalirsin.. O hic ölmesin diye her seyi yaparsin.. Tum gucunle onunla olmak istersin.. Oradan seni koparacak hiç bir guc olmadigina inanirsin.. Ve orda onunla ölene kadar birlikte kalirsin...iste bu da SEVGI...