JERRY
Jerry,
çevresindekilerin çok sevdiği insanlardan biriydi. Keyfi her zaman
yerindeydi. Her zaman söyleyecek olumlu bir şey bulurdu. Hatta bazen etrafındakileri
çıldırtırdı bile, "Bu adam, bu halde nasıl bu kadar iyimser
olabiliyor" diye. Birisi nasıl olduğunu sorsa, "Bomba gibiyim"
diye yanıt verirdi hep... "Bomba gibiyim". Jerry bir doğal
motivasyoncuydu. Yanında çalışanlardan biri, o gün, kötü bir günündeyse,
Jerry yanına koşar, duruma nasıl olumlu bakılacağını anlatırdı. Bu tarzı
fena halde düşündürüyordu beni. Bir gün Jerry'ye gittim,"Anlayamıyorum"
dedim. "Nasıl oluyor da, her zaman, her koşulda bu kadar olumlu bir insan
olabiliyorsun,nasıl başarıyorsun bunu?" "Her sabah kalktığımda
kendi kendime, Jerry bugün iki seçimin var, Havan ya iyi olacak ya kötü
derim. Havamın iyi olmasını seçerim.
Kötü bir şey olduğunda yine iki seçimim var. Kurban olmak ya da ders almak.
Ben başıma gelen kötü şeylerden ders almayı seçerim. Birisi bana bir şeyden
şikayete geldiğinde, yine iki secimim var. "şikayetini kabul etmek ya da
ona hayatin olumlu yanlarını göstermek. Ben hayatın olumlu yanını seçerim.
"Yok yahu" diye protesto ettim. "Bu kadar kolay yani"
"Evet kolay" dedi Jerry. "Hayat seçimlerden ibarettir. Her
durumda bir secim vardır. Sen her durumda nasıl davranacağını seçersin.
Sen insanların enin tavrından nasıl etkileneceklerini seçersin. Yani sen,
hayatını nası yasayacağını seçersin." Jerry'nin sözleri beni oldukça
etkiledi.Onu uzun yıllar görmedim. Ama, hayatımdaki talihsiz olaylara dövünmek
yerine, seçim yapmayı tercih ettiğimde hep onu hatırladım. Yıllar sonra
Jerry'nin başına çok tatsız bir olay geldi. Soygun için gelen hırsızlar,
paniğe kapılıp, Jerry'yi delik deşik etmişler...Ameliyatı 18 saat sürmüş,
haftalarca yoğun bakımda kalmış. Taburcu edildiğinde, kurşunların bazıları
hala vücudundaymış. Ben onu olaydan altı ay sonra gördüm."Nasılsın?"
diye sorduğumda, "bomba
gibiyim" dedi. "Bomba gibi..."
"Olay sırasında neler düşündün Jerry" dedim. "Yerde
yatarken, iki seçimim var diye düşündüm. Ya yaşamayı seçecektim ya ölümü.
Ben yaşamayı seçtim" "Korkmadın
mı, şuurunu kaybetmedin mi?"
"Ambulansla
gelen sağlık görevlileri harika insanlardı. Bana hep "iyileşeceksin
merak etme" dediler. Ama acil servisin koridorlarında sedyemi hızla sürerlerken
doktorların ve hemşirelerin yüzündeki ifadeyi görünce ilk defa korktum. Bu
gözler bana "Bu adam olmuş" diyordu... Bir şeyler yapmazsam, biraz
sonra ölü bir adam olacaktım gerçekten..." "Ne yaptın" diye
merakla sordum "Kocaman bir hemşire yanıma yaklaştı ve herhangi bir şeye
alerjim olup olmadığını sordu. "Evet" diye yanıt
verdim..."Var..." doktorlar ve hemşireler, merakla sustular. Derin
bir nefes alarak kendimi topladım ve bağırdım: "Benim kurşunlara
alerjim var!" Doktorlar ve hemşireler gülmeye başladılar. Tekrar bağırdım..."Ben
yaşamayı seçtim. Beni bir canlı gibi ameliyat edin, otopsi yapar gibi değil..."
Jerry, sadece doktorların büyük ustalıkları sayesinde değil, kendi olumlu
tavrının büyük katkısı ile yaşadı. Yaşaması bana iyi bir ders oldu.
Her gün, hayatımızı dolu dolu yaşamayı seçme
şansımız ve hakkımız olduğunu ondan öğrendim... Ve her şeyin kendi seçimimize
bağlı olduğunu...
Bu
yazıyı okudunuz. Şimdi iki seçiminiz var;
1-Unutup
gitmek
2-Kopyalayıp saklamak, fotokopisini çıkarıp, dostlarınıza dağıtmak ve bomba gibi olmak ....